Zapraszamy na wystawę Agaty Bogackiej i Michała Budnego pt. Powroty
Otwarcie 02.10.2009, godzina 18:00
Wystawa czynna do 18.10.2009
"Wystawa jest jedna, nie traktujemy pokazu naszych prac jako dwóch wystaw w
jednej przestrzeni. Nie stworzyliśmy wspólnej pracy chociaż myśląc o
wystawie omówiliśmy jej temat i co za tym idzie kierunek spojrzenia na
niego. Temat powrotów określa zbiór konkretnych emocji, daje możliwość
interpretacji i narracji teraźniejszości przez pryzmat przeżyć, myśli i
uczuć, które zawsze zawarte są w naszych pracach. Wystawa jest możliwością
spotkania zawodowego, co jest dla nas kontynuacją wspólnych spotkań,
porozumienia i rozmów prywatnych, z których bardzo często wywodzą się tematy
naszych prac."
Agata Bogacka - Absolwentka warszawskiej ASP, jest przede wszystkim
malarką, ale zajmuje się również rysunkiem i fotografią. Jej sztuka
jest pełną determinacji próbą złożenia własnego, silnie
spersonalizowanego świata w oparciu o wyrazisty, dobrze rozpoznawalny
język formalny. Podmiotem lirycznym jej obrazów jest artystka - młoda
kobieta przyglądająca się wnikliwie samej sobie, ale również
nawiązująca relacje i związki z innymi osobami. Dystans, tak w sensie
fizycznym jak i psychologicznym - bliskość lub samotność - jest jednym
z kluczowych wymiarów tego malarstwa. Obrazy Bogackiej konsekwentnie
operujące gładkimi powierzchniami tła, a co za tym idzie pozbawione
iluzjonistycznie oddanej głębi przestrzennej, są w kapitalnym stopniu
skupione na relacjach między postaciami i przedmiotami. Bogacka
stworzyła jedną z najbardziej wyrazistych i autentycznych wizji życia
intymnego we współczesnej sztuce polskiej. Jest tu zarówno
wielkomiejska samotność, której rekwizytem staje się telefon
komórkowy, jak i intensywny, senny róż; wojeryzm, odbicia samej siebie
w lustrze i szczęśliwi kochankowie jednej płci.
Michał Budny - Urodził się w 1976 r. Mieszka w Warszawie. Używając
najprostszego warsztatu i materiałów - przeważnie papieru i tektury -
Michał Budny tworzy powściągliwe w formie modele przedmiotów, miejsc,
sytuacji, ale również zjawisk, które nie mają określonej materialnie
formy jak głos, pamięć, deszcz czy promień światła. Pieczołowite w
konstrukcji drobne obiekty i rzeźby, jak i monumentalne w skali
instalacje oraz prace site specific Budnego działają jak pogłos, echo
rzeczywistości, są zarazem dyskretną opowieścią o przemijaniu, o
blaknących wraz z papierem treściach, o pustych formach i kształtach,
których sens po upływie czasu lub odległości jest trudny do
odgadnięcia. Poprzez swą materialną skromność i odręczność
konstrukcji, prace te wydają się wyjątkowo bliskie, domowe, nadają
formę i sens temu, co wcześniej uznalibyśmy za pustą przestrzeń wokół
nas. W tym sensie działania Budnego są poetycką interpretacją
otaczającej nas architektury, tego jak życie wypełnia ją treścią.
(z materiałów galerii Raster www.raster.art.pl)
