Zapraszamy w czwartek 6 września o godzinie 19:00 na otwarcie wystawy "Światłoczułe".
Artystki: Małgorzata Bukowicz, Paulina Komorowska-Birger, Alicja Lewicka-Szczegóła, Patrycja Wilczek-Sterna.
Wystawa będzie czynna do 30.09.2012.

 


 

Cztery artystki. Cztery wypowiedzi o świetle, o odczuwaniu, przenikaniu lub filtrowaniu. To światło pojawia się i znika, to doświadczenie czasem ulotne czasem trwałe, ale na tyle istotne, że przybrało formę artystycznej wypowiedzi. Cztery instalacje, w których autorki skupiając się na aspekcie światła opowiadają o swojej przestrzeni. Cztery prezentacje wypełnione materią szkła, tkaniny, ceramiki lub filmu. (Małgorzata Bukowicz)

Małgorzata Bukowicz
Paulina Komorowska-Birger
Alicja Lewicka-Szczegóła
Patrycja Wilczek-Sterna

Małgorzata Bukowicz

Wystawy indywidualne :
1986 – Zielona Góra
1987 – Galeria ETC – Markiezenhof, Bergen op Zoom, Holandia
Galeria`90, Bruksela, Belgia
1998 – Galeria „PO”, Zielona Góra
1991 – Galeria „Brama”, Warszawa
1993 – Zielona Góra
1998 – BWA, Zielona Góra
Galeria 24, Sulechów
2004 – BWA, Zielona Góra
2004- Galeria autorska, Cigacice
2009 – „ Światy ” BWA, Zielona Góra
2010 – „ Italomania ” Muzeum Ziemi Lubuskiej, Zielona Góra
2010 - Magia Raku , Galeria PRO ARTE , Zielona Góra 

 
Wystawy zbiorowe :
1985 - Biennale Młodych, Zielona Góra
1986 - INTERART, Poznań
Salon Jesienny, Zielona Góra
Wystawa Miniatury, Toronto, Kanada
1987 - Mons, Belgia
INTERART, Poznań
1988 - Arsenał`88, Warszawa
1989 - Biennale Młodych, Zielona Góra
1990 - Generacja`80, Zielona Góra
1991 - Verden, Niemcy
1993 - Verden, Niemcy
1994 - Galeria „Arche", Hameln, Niemcy
1995 - Biennale Małych Form Rzeźbiarskich, Poznań
1997 - Galeria „Zur Alten Malzfabrik", Wriezen, Niemcy
1997 - 2003 - Salon Jesienny, Zielona Góra / Gorzów
2000 - „35 lat  BWA ", Zielona Góra2001 -  „ 90 lat ZPAP " Muzeum Ziemi Lubuskiej, Zielona Góra
2002 - Galeria, Bistria, Rumunia2003 - Muzeum Ziemi Lubuskiej, Zielona Góra
2004 - 2011 -  Salon Jesienny, Zielona Góra / Gorzów
2008 - Polski Salon Sztuki : „Poznaj zmiany ", Poznań
2011 - „100 Lat ZPAP „ Muzeum Ziemi Lubuskiej , Zielona Góra 

Sympozja:
1996 - Sympozjum „Tuzin Dozen", Wrocław, Sympozjum „Projekt", Ackermannshof, Niemcy
2000 - „Winobranie w Zielonej Górze „"Muzeum Ziemi Lubuskiej , Zielona Góra
2008 - Sympozjum Rzeźbiarskie, Neuzelle, Niemcy
2012 -  „The World's Best Ceramic Fauntains", Guardiagrelle, WłochyDIALOG „3 Werkstatt im Freiien 2012 ", Biesentahal , Niemcy  

Nagrody :
ZŁOTY MEDAL- laureat X Biennale Małych Form Rzeźbiarskich, Poznań 
Nagroda Wojewody Poznańskiego 1995,
Nagroda Kuratora Lubuskiego 1998,
Nagroda Prezydenta Miasta Zielonej Góry – 2005,
Medal LUBUSKI ANIMATOR ROKU – 2006,
Odznaki  PRZYJACIEL DZIECI  – 2007,
NAGRODA KULTURALNA Prezydenta Miasta Zielonej Góry 2007.
I NAGRODA w konkursie na projekt  Pomnika Ofiar Katastrofy Smoleńskiej - 2011r.

Realizacje autorskie w obiektach publicznych :
Tablice pamiątkowe zabytków, Żary, Zielona Góra
Telekomunikacja Polska S. A - witraże, Zielona Góra
Telekomunikacja Polska S.A - witraż, Gubin,
P.Z.U.- witraże, fontanna, Zielona Góra
10 Płaskorzeźb (płaskorzeźba - fussing ) oraz panele fussing i szkło piaskowane Kaplica Cmentarza Komunalnego, Zielona Góra
Tablica pamiątkowa ( szkło paskowane, płaskorzeźby fussing, stal nierdzewna  ) ADB, Zielona Góra
Pomnik Ofiar Katastrofy Smoleńskiej 10.04 2010r., Cmentarz Komunalny, Zielona Góra
Witraże w Muzeum Wina, Muzeum Ziemi Lubuskiej, Zielona Góra
Witraże, Sala Koncertowa, pałac w Granowie

Ważniejsze realizacje :
„ Jan Paweł II „ - rzeźba portretowa  - Kościół w.g. Projektu prof. Stanisława Millera
Namysłów
Wystrój kościoła : mozaika wenecka pt." Adoracja NMP" , witraże , rozeta , chrzcielnica,  figur św. Józefa, św, Antoniego ,
kościół p.w. Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej , Gorzów
Wystrój kościoła ( płaskorzeźby - ceramika, rzeźba - ceramika, witraże w nawie głównej , chrzcielnica  - szkło piaskowane , kamień i brąz ,gołębica - fussing ,
kościół p. w. Św. Józefa Oblubieńca,Zielona Góra
Witraże , rozeta, płaskorzeźba szklana „Krzyż jako Drzewo Życia"
Sanktuarium Matki Boskiej Jazłowieckiej Szymanów - Niepokalanów
Wystrój kościoła  : ołtarz - stal nierdzewna , szkło fussingowe ,
witraże w 8 oknach nawy głównej ,
obrazy olejne w ołtarzach bocznych
 kościół p. w.  Michała Archanioła , Jenin
12 Apostołów ( rzeźba ceramiczna ),
" Chrystus - Król" - rozeta - witraż
 Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, Świebodzin
 „ Żałobnicy"-10 płaskorzeźb oraz panele dekoracyjne
stal nierdzewna i szkło fussingowe ,
Kaplica Cmentarza Komunalnego, Zielona Góra

 

Paulina Komorowska-Birger

...Ogromne poczucie humoru powoduje, iż jej sposób postrzegania rzeczywistości, jest niezwykle wnikliwy i refleksyjny. Zagłębienie się w świat zaskakujących znaczeń, jest niezapomnianym przeżyciem....zasięg obszaru jej działania i pasja twórcza, są niezwykle rozległe, a dorobek artystyczny jest ogromny. Co więcej, każda praca zmusza do zatrzymania się, zaglądnięcia poza wytyczone przez nią ramy. Podskórnie wyczuwamy ich sensy, a fakt, że nie są tym samym co przedstawiają, czyni przebywanie w ich otoczeniu ekscytującą intelektualną podróżą. Chciałoby się nazwać przedzieranie się przez gąszcz treści znaczeniowych - przygodą, byłoby to jednak spłyceniem tego przeżycia. Obcowanie z pracami pani Pauliny napawa bowiem niejednokrotnie lękiem przed kruchością materii, podziwem dla misternego wykonania dzieł, wzruszeniem związanym z przekazywanymi treściami i chęcią studiowania ich coraz wnikliwiej.......Przekonany jestem, iż dzieła te nie mogą zostać w pełni odczytane do końca, więc podróż po meandrach sensów trwa nadal, ich treści nie tracą na znaczeniu, a ich uniwersalizm odciska się głęboko w pamięci. Roman Kubicki słusznie zauważa, że mimo, iż „Derrida ostrzega, że koniec nastąpi wtedy gdy zwykła pocztówka odczytana zostanie do końca. Sztuka ratuje świat przed możliwością zamknięcia go w jednym odczytaniu. Sztuka pyta o nowe sensy i znajduje je."¹...

prof. Adam Romaniuk, fragment recenzji 2012

¹Roman Kubicki, fragment recenzji Bogdana Wojtasiaka, w POZ-WRO. Roz-poznanie miejsca, Poznań - Wrocław 2010, wyd Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu, s. 174

...Tworząc własną przestrzeń tworzy się nie tylko wartość sentymentalną - ujawnia się prawdę - prawdziwe oblicze jednego artysty, które może być dla wielu kategorią najważniejszą.
Prace Komorowskiej-Birger niezwykle osobiste mają jednak wiele odniesień do otoczenia - traktowanego na różnych poziomach - jak wiele naszego życia zależy już nie od nas , a pożądanej chęci kontaktu ze światem. W efekcie finalnych dzieło sztuki - prace Komorowskiej - realnie istniejąca, nacechowana artystycznie przestrzeń staje się sferą, niezwykle silnie wpływającą na emocje i przeżycia współczesnego odbiorcy - odbiorcy, którego obecność wydaje się konieczna dla możliwości pełnego zaistnienia wspomnianego artefaktu. Sztuka artystki jest metaforyczna i wieloznaczna w treści. Refleksyjny i emocjonalny potencjał istnieje w niej w doskonałej, harmonijnej i spójnej koegzystencji. Niepokój, kruchość ludzkiego istnienia, nieuchronność przemijania, czy napięcie między zmysłowością a przestrzeniami duchowości - wszystko to może być jej potencjalną treścią, choć, co oczywiste,można tu znaleźć o wiele więcej tropów symbolicznych, sugestii i znaczeń. Współczesne artykulacje uniwersalnych treści; przekonująca interdyscyplinarność oraz rozbudowany, wieloetapowy proces twórczy, integrujący w sobie elementy wielu mediów; adekwatność wyborów języka i decyzji artystycznych oraz indywidualny sposób odniesienia do bogatego dziedzictwa doświadczeń nowożytnej sztuki - to niewątpliwie atuty artystycznej propozycji p. Pauliny - zalety, które można określić w werbalny i nieco bardziej zobiektywizowany sposób. Ale oprócz tego, w sztuce tej artystki jest „coś", co umyka intelektualnym próbom racjonalizacji, „coś", co istnieje w sferze jakości „nienazwanych" i „niezidentyfikowanych", a jednak sugestywnie dających odczuć swoją siłę i moc oddziaływania, „coś" o czym nie sposób napisać, a co można jedynie odczuć, znajdując się wewnątrz refleksyjnych przestrzeni. Jakością „nienazwaną" i „niezdefiniowaną" jest materia cienkich, delikatnych niteczek o nikłej ilości koloru. ...

...Na 51 Międzynarodowym Biennale Sztuki w Wenecji - w 2005 roku - artystka kanadyjska Rebecca Belmore pokazała piękną, porażającą i budzącą moje wzruszenie prace w czarnym wnętrzu - w nienaturalny sposób - pojawiła się kurtyna wodna, coś w rodzaju cicho szumiącego wodospadu o sporych rozmiarach (ok 5 x 4 m). Na prawie niewidoczne strużki spływającej wody rzutowany był film z motywem sielskiego świata natury z niknącymi sylwetkami nieokreślonych postaci.(Rebecca Belmore słynie z udziału w akcjach radykalnych obrońców przyrody.)

Myśląc o pracach Komorowskiej-Birger o pajęczej delikatności i jej szklanych nitek przypomina mi się nierealny ekran R. Belmore i splatające się idee życia (wbrew często niesprzyjającym okolicznościom. Wbrew naszym małym codziennym światom, wbrew małym ludziom) obu artystek. Piękne jest to, że podobne tęsknoty pojawiają się w pracach artystów z różnych stron świata i że znajdują podobne, a jednak różne formy wypowiedzi....

prof. Wojciech Műller fragment recenzji 2012

 

...Przez cały czas, właściwie nieprzerwanie, postawa Pauliny Komorowskiej- Birger wobec rzeczywistości naznaczona jest imperatywem tworzenia. Posiada ona ów charakterystyczny niepokój twórczy, który jest nieodzownym czynnikiem uprawiania zawodu artysty. Toteż naturalną koleją rzeczy jest bujny rozkwit jej twórczości owocujący licznymi dokonaniami w postaci artefaktów będących swoistymi kolażami obiektów ready-made, fotografii, malarstwa, rzeźby i szklanych struktur, stanowiących dominantę tych wypowiedzi artystycznych. W moim odczuciu twórczość Pauliny Komorowskiej- Birger bez użycia szkła- tak wprawnie i subtelnie kształtowanego z niezwykłą maestrią przez bohaterkę tego opracowania w płomieniu palnika gazowego, zgodnie z wszelkimi nakazami przez wieki całe kształtowanego rzemiosła szklanego- nie miałaby pełnego wyrazu. Nie mogłaby go mieć, bowiem owo szkło właśnie dopełnia to, co bez niego miałoby charakter działalności refleksyjno- pamiętnikarskiej elementem metafizycznym. I choć nie brak w tej twórczości dystansu, autoironii, prób obiektywizowania rzeczywistości, jest ona jednak w głównej mierze poetycką, emocjonalną, ciepłą metaforą człowieczego losu z silnym naciskiem na doświadczanie przemijania, rozpadu, odchodzenia. Przepełniona jest przy tym czułym ciepłem i tęsknotą za wciąż ponoszonymi stratami- stratami immanentnie przypisanymi każdej ludzkiej egzystencji ze szczególnym zaznaczeniem osobistego odczuwania .

Wyrażaniu właśnie tych aspektów dobrze służą szklane struktury.

Szklane struktury w postaci kaskady wielometrowych pręcików czy misternych koronek, spadające na widza deszczem światła czy dopełniające formę jakiegoś destruktu, czy też grodzące znoszony rekwizyt codzienności nieprzystępną aureolą uświęcenia, dopowiadające jak aura wokół żywego bytu formę pierwotną rozłupanego głazu- to zarazem filozoficzny komentarz codzienności jak i znak firmowy autorki. I choć obok nikłych struktur szklanych pojawiają się projekcje video, zdjęcia, zniszczone, drewniane meble, zardzewiałe piecyki, żelazka, maszyny,instrumenty, biurka etc., etc., to jednak ów kruchy komentarz przesądza o wyrazie prac Komorowskiej- Birger. A wyraz tych prac bywa tak uderzająco szczery, prawdziwy, dojmujący, że często stawia odbiorcę w sytuacji zakłopotania jakie towarzyszy przypadkowemu podejrzeniu czegoś, co niekoniecznie było dla nas przeznaczone....

Prof. Małgorzta Dajewska, fragment recenzji 2012

 

...W twórczych poszukiwaniach Pauliny Komorowskiej - Birger najważniejsze miejsce
od lat zajmują: przedmiot-obiekt jako zapis doświadczeń i działań, instalacja jako kompozycja obiektów lub jednorodna przestrzeń, fotografia jako dokumentacja autorska, wreszcie film jako rejestracja zdarzeń rozgrywających się w czasie. W licznych realizacjach wszystkie te środki wypowiedzi współistnieją i wchodzą w celowo projektowane interakcje. Przy całej różnorodności środków wypowiedzi podstawowym materiałem z którego autorka tworzy swoje prace pozostaje szkło prezentowane zazwyczaj w postaci filigranowej, kunsztownej i przejrzystej struktury drobnych nitek, kojarzącej się z nicią jedwabnika. Mamy tu do czynienia z twórczością raczej wyciszoną, prywatną i domową w znaczeniu świadomego procesu "zadomowienia sztuki" o czym pisze w tekście krytycznym poświęconym sztuce Pauliny Komorowskiej - Birger profesor Beata Frydryczak. Motywem wielu prac i realizacji jest poetycka rekonstrukcja domostwa i sprzętów domowych oraz zamieszkujących wśród nich osób z ich przeszłością, teraźniejszością i przyszłością, z ich problemami i nadziejami, z ich dynamizmem i nostalgią. Autorka w pełen inwencji sposób ponawia użycie zastygłych szklanych nitek jako materiału przekształcającego adaptowane przez nią do sztuki znalezione lub spreparowane przedmioty. W tej świetlistej i poetyckiej materii odnajdujemy więc zatopione zdjęcia i malowane przedstawienia, urzędowe pisma i kserokopie, kasztany i korki od szampana i wiele innych cytatów materialnego świata, które stają się w gotowych dziełach doniosłymi dokumentami realności. Artystyczny dorobek Pauliny Komorowskiej - Birger posiada wszelkie znamiona oryginalnej i odpowiedzialnej drogi prowadzącej ku mistrzostwu w formułowaniu i komunikowaniu indywidualnych odkryć w obszarze sztuki....

prof. UZ Ryszard Woźniak fragment recenzji 2012

 

Alicja Lewicka -Szczegóła

(ur.1967 w Lesznie)

-1987-1992 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Dyplom z wyróżnieniem na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby w pracowni litografii prof. Lucjana Mianowskiego.
-od 1992 pracownik Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze (od 2001r. Uniwersytetu Zielonogórskiego)
-1995-1997 współkuratorka Galerii GI
-od 2002 prowadzi Pracownię Rysunku w Instytucie Sztuk Wizualnych na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego.
-od 2006-2009 członek Kapituły Ekspertów Lubuskiej Zachęty Sztuki Współczesnej
-od 2009 członek OMREA
-2008 habilitacja na Wydziale Komunikacji Multimedialnej ASP w Poznaniu
-od 2011- dyrektor Instytutu Sztuk Wizualnych UZ

Twórczość w zakresie instalacji, obiektu, wideo. Wystawy indywidualne i udział w prezentacjach zbiorowych w Polsce i za granicą. Mieszka i pracuje w Zielonej Górze.

***

„... Alicja Lewicka podejmuje trudne próby rozumienia. Interesuje ją najbliższe otoczenie, jego relacja z tym co intymne. Rezygnując z jego oczywistości, porzuca zadomowione, rozpoznane stany, ma odwagę zajrzeć poza nie. Skupia się na fragmentach, które budują strukturę narracji. Czasami przywołuje sfragmentaryzowane doświadczenie własnego życia, jednak przetworzone, ukazane w artystycznej soczewce, stają się nie tylko zapisem prywatnych opowieści autorki, lecz refleksją dotykającą kondycji człowieka. Sugeruje pytania bez pewności znalezienia odpowiedzi. Odbiorca również zostaje pewności tej pozbawiony."

 

Justyna Ryczek, Jej historia - publiczne opowiadanie prywatności [w:] katalog: Alicja Lewicka. Lampka nocna/Prace; Zielona Góra 2006

***

Wybrane wystawy ostatnich lat:

INDYWIDUALNE

2000 Recykling, Galeria Labirynt II, BWA Lublin
2003 Kiedy śpisz..., Galeria BWA, Zielona Góra
2005 Lampka nocna, Galeria ON, Poznań
2008 Świetliki, Spichlerz, Muzeum im. Jana Dekerta w Gorzowie Wlkp.
2009 Świetliki, Muzeum ASP we Wrocławiu
Księżyc i ucho, Galeria Nowy Wiek, Zielona Góra

UDZIAŁ W ZBIOROWYCH

2002 Jehsen - zaginiona Wieś. Projekt idei, Białowice
Współczesna Sztuka Polska, Bistrica, Rumunia
2003 Sztuka beze mnie nie ma sensu, Galeria Stara Winiarnia, Zielona Góra
Festiwal Sztuki Precedens_04, Zielona Góra
HAPPYLAND Anleitung Zum Glücklichsein, Frankfurt n. Odrą
2005 Targi Sztuki - Art Poznań 2005, (galerie non-profit), Stara Rzeźnia , Poznań
J.Ehsen In Berlin, Atelierhaus <Fabrik Phoenix>, Berlin
2006 Między Innymi ... , Wystawa Pedagogów Katedry Sztuki i Kultury Plastycznej UZ, Galeria Stara Winiarnia, Zielona Góra
2007 Salon Jesienny, BWA Zielona Góra
Miejsce do mieszkania, miejsce do kochania ..., BWA Zielona Góra
2008 Miejsce do mieszkania, miejsce do kochania ... Galeria Miejska we Wrocławiu; PGS w Słupsku
2009 Wystawa towarzysząca Krajowej Konferencji Rysunku, ASP Wrocław
Ciało - kostium - metamorfozy, Galeria PWW, Zielona Góra
Salon Jesienny, Galeria BWA, Zielona Góra
2010 3 z 1, Kawa, herbata i cukier, Galeria Miejska, Wrocław
2011 Przybysze i tubylcy. 20 lat Instytutu Sztuk Wizualnych UZ, Galeria BWA, Zielona Góra

 

Patrycja Wilczek-Sterna

Między 1998 a 2003 rokiem studia magisterskie na kierunku Malarstwo na Uniwersytecie Zielonogórskim. W tym czasie roczny staż studencki w Akademia Sztuk Pięknych we Wrocławiu oraz stypendium Socrates/Erasmus na Uniwersytecie Rennes 2 we Francji. Od 2003 do 2004 roku studia na kierunku Sztuki Plastyczne na Uniwersytecie Rennes 2 we Francji zakończone obroną pracy dyplomowej. Od 2005 roku pracuje na Uniwersytecie Zielonogórskim prowadząc w Instytucie Sztuk Wizualnych zajęcia poświęcone w głównej mierze alternatywnym formom edukacji. Ponadto od 2005 roku współpraca z Galerią BWA w Zielonej Górze oraz Zielonogórskim Ośrodkiem Kultury „Amfiteatr" w ramach różnorodnych projektów edukacyjnych. Między 2008 a 2009 rokiem stypendium dla doktorantów Uniwersytetu Europejskiego w Bretanii. Między 2010 a 2011 rokiem stypendium badawcze przyznane przez Urząd Marszałkowski Województwa Lubuskiego. W 2011 roku uzyskanie tytułu doktora na Wydziale Sztuki Politechniki Radomskiej. Zajmuje się malarstwem, instalacjami oraz warsztatami twórczymi.

Ważniejsze wystawy:

2011: Kim jestem? Kim jesteś?, wystawa indywidualna, instalacja wideo, obiekt typu light box, Galeria Rogatka, Radom
2010: Next, wystawa zbiorowa, fotografie cyfrowe, Galeria Pro Arte, Zielona Góra
2010: 3 z 1 - kawa, herbata i cukier, wystawa zbiorowa, wideo instalacja, fotografie Galeria Miejska, Wrocław
2009: Po ukrytej stronie księżyca, wystawa książek artystycznych, projekt polsko-francuski, Galeria Młodych, Zielona Góra
2009: Partycypacje, wystawa indywidualna, Galeria BWA, Zielona Góra
2009: wystawa indywidualna Chodzi o... chodzenie, wideo instalacja oraz prace fotograficzne, Galeria PWW, Zielona Góra
2009: wystawa indywidualna Il s'agit de marcher, wideo instalacja oraz prace fotograficzne, Galeria La Paillette, Rennes, Francja
2003: Aż do końca świata, wystawa zbiorowa młodych artystów z różnych państw Europy, Rennes, Francja