Julia Popławska
pokaz filmów
piątek, 2 marca, godz. 19:00
Interesują mnie zagadnienia związane z tożsamością - to co robimy za pieniądze, co nas konstytuuje, prekarność, a także sposób, w jaki wykonywana przez nas praca wpływa na to, kim jesteśmy. Powyższe wątki poruszyłam w filmie pt. „Bo jak się mocno czegoś chce” (2013), wykorzystując konwencję filmu dokumentalnego. Do tej tematyki powróciłam trzy lata później w wideo pt. „Trzy światy i pół Ameryki” (2016), gdzie atrybuty kobiecości umieszczałam w pomieszczeniach o różnych charakterach, ilustrując w ten sposób kształt społeczeństwa klasowego. Kolejne, interesujące mnie zagadnienie związane jest z tożsamością środowiska artystycznego. W wideoinstalacji pt. „Identity” (2016) za pomocą języka coachingu poruszyłam problem bezsensu i beznadziei, które są obecne wśród młodych artystów. Fascynuje mnie również zjawisko kształtowania tożsamości narodowej, zagadnienia państwowości, wykreowana religijność oraz antypatie pomiędzy narodami. Nie wierzę w jedną mentalność danego narodu, ale wierzę w jeden stan umysłu, który towarzyszy nam w konkretnym miejscu. Według tego sposobu myślenia, w wideo pt. „Pęd-Postęp-Popęd” (2015) próbowałam zanalizować społeczeństwo polskie. Interesuje mnie wszystko co wpływa na naszą tożsamość i ją buduje. Temu zagadnieniu poświęciłam film pt. „Diagnoza” (2015), który jest próbą ukazania stanów emocjonalnych osoby podczas diagnozowania choroby nowotworowej. Obserwujemy lęk przed diagnozą, stan psychiki po rozpoznaniu choroby oraz uczucie odrealnienia i utraconej rzeczywistości. Podobny, odrealniający charakter ma wideo pt. „Nobody knows” (2015), które tworzyła podejmując z refleksję nad natłokiem wydarzeń relacjonowanych przez media oraz sposobem ich prezentacji. W kolejnych dwóch realizacjach wideo: „Tension” (2016) i „Centrum” (2017) poruszam temat oddalania się od natury i życia w betonowych miastach.
Julia Popławska - (ur. w 1991 r.) Absolwentka Wydziału Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu (2016). Jej film pt. Bo jak się mocno czegoś chce (2013) prezentowany był na wystawie pt. Oblicze dnia. Koszty społeczne w Polsce po 1989 roku, w ramach ARTBOOM Festival w Krakowie, towarzyszył również kilku dyskusjom – m. in. zorganizowanej przez Galerię Miejską Arsenał w Poznaniu oraz Redakcję Krytyki Politycznej w Warszawie, a także w Muzeum Sztuki w Łodzi. Artystka uczestniczyła w XV edycji festiwalu pt. Interakcje w Piotrkowie Trybunalskim (2015). Jest również autorką indywidualnej wystawy pt. Diagnosis w UP Project Space w Berlinie (2016). Brała udział w wystawie pt. Młodzi widzą w Tetrze Nowym (2016) oraz w wystawie pt. Plac Defilad: Krok do przodu organizowanej przez Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (2017). Jej realizacje wideo były również prezentowane za granicą, na wystawie pt. Tactile Bodies zorganizowanej przez Μultifunctional Art Space w Nikozji (2017), a także na festiwalach Nordic Fringe Network w Göteborgu i Sztokholmie (2017).
