Michał Frydrych
Tylko dzieło sztuki może mnie uratować
otwarcie 18.03.2016 godz. 19:00
wystawa czynna do 10.04.2016
Tylko dzieło sztuki może mnie uratować. To jest zarówno stwierdzenie, tytuł pracy, jak i tutuł wystawy. Przestrzeń galerii staje się mieszanką lasu, oranżerii, przestrzeni wirtualnej. Żaden z tych kadrów nie dominuje, opowiadana historia znajduje się na ich styku. Wprowadzone z zewnątrz elementy pochodzenia roślinnego robią to, co natura robi zawsze: adaptuje się do nowych warunków. Jej ekspansja nie rozgrywa się w przestrzeni fizycznej. Zostaje odbita i zwielokrotniona w obiektach, fale organicznych form przelewają się przez malarstwo. A tam gdzie kończy się "naturalność" natury, wchodzi ona w bezpośredni kontakt z postrzeganiem czasu, prozacem życia, rzeczywistością rozumianą jako seria historii zmaterializowanych poprzez język. I właśnie na tym styku, w kruchym ekosystemie idei i materialnych form pochodzących z poza świata sztuki, jest możliwe powstanie rzeczy, które motywują do tworzenia sztuki, która ani nie chce być machiną objawiającą prawdę o świecie, ani nie dokonuje pełnego zanurzenia w oceanie iluzji. Staje się moją osobistą "trzecią pigułką", pozwalają traktować fikcję wystarczająco serio by stała się rzeczywistością. I o tym chciałbym Wam opowiedzieć na początku wiosny.
Michał Frydrych (ur. 1980) jest absolwentem malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował także na berlińskim Universität der Künste oraz filozofię na Uniwersytecie Warszawskim.
Zajmuje się malarstwem i tworzeniem na jego podstawie przestrzeni narracyjnych. Używa języka w formie tworzywa, umożliwiającego pojawianie się i znikanie rzeczy, relacji i historii. Odnosi się do malarstwa, jako zjawiska tworzącego wizualne byty, generujące ciągi znaczeń w mowie. Tworzy obiekty językowe, przedmioty zbudowane wprost z tekstu. „Taki obiekt materialnie jest uwolniony od zobowiązań, liczy się generowana przezeń historia - mówi artysta - Zamiast przedstawiać obraz oczom, przelewam go bezpośrednio do wyobraźni, zakładając że ciężko jest przebić wizualność wytworzoną przez słowa." Pole jego zainteresowań obejmuje rzeczywistość jako język, piękno w oku obserwatora, prozaiczność, rzucanie cienia, psychodelia, składnia. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Wybrane wystawy i realizacje indywidualne:
Villa Straylight (CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2016), Łagodne Przejście od opowiadania do rzucania cienia (Miejsce Projektów Zachęty, Warszawa, 2013/2014), Powrót do przyszłości (Bunkier Sztuki, Kraków, 2013), Zmienię obraz na tysiąc słów (CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2013), Rzeźba w parku (Warszawa Ursynów, 2012), Bluszcz (Witryna, Warszawa, 2011), Farbenlehre (Galeria Podlaska, Biała Podlaska, 2009/2010).
Uczestnik JCE Biennale (Paryż, 2015) i Biennale Młodych Rybie Oko 5 (Galeria Kameralna, Słupsk)
Prezentacje zbiorowe, m.in.:
Midnight Show II (BWA Dizajn, Wrocław, 2014), Crimestory (CSW Znaki Czasu, Toruń, 2014), Ceremoniał (CK Krasnoje Znamja, Sankt Petersburg, 2012), Dlaczego nie wszyscy kochamy przygody? Opowieść o Janku Dziaczkowskim (CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa, 2012), Chora sztuka (Jerozolima, Warszawa, 2012), Trofeum (BWAZG, Zielona Góra, 2008), Machtraum (Studio Bühne FU, Berlin, 2008).
Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2014.
Więcej: michalfrydrych.com